SomaFM independent internet radio
Tuesday, June 19, 2007
Tom Verlaine - "Warm & Cool"

Now this is a treat!

How many of you have seen Jim Jarmusch's "Dead Man"? How many of you have enjoyed Neil Young's soundtrack of the film? Many? OK, keep reading then... revelations are bound to emerge!

I first heard Tom Verlaine when I bought a tape copy of the third Television album from one of the then numerous "copy-tape stands" at the Aristotle University of Thessaloniki in 1990. I had seen a Television video on TV (It was "Call Mr Lee") and I had decided to buy a tape. The album was fine but finer was what was recorded at the remaining space of the tape: the first 5 tracks of Verlaine's solo effort, Warm & Cool, with Television's Billy Ficca on drums and Fred Smith on bass. Warm & Cool was one of the many albums Verlaine released after that 14 year interval between Television's 2nd and 3rd albums. Yet, it is definitely the best of all.

Haunting melodies, driven by Verlaine's impeccable and atmospheric Fender Stratocaster. Cloudy sceneries, old depots, darkness, optimism, introspection, all these are present. The music is as laconic as it can be. Neil young ripped off this sound for his soundtrack to the Dead Man. Just listen to the tracks "Ore", "Lore" and "Depot" and you'll understand.

I recommend listening to the album while driving or watching the view outside your window on a rainy day.

This is SUPERB music.

(note: this is a vinyl rip at 320 kbps - the quality is great)

Download Here:
http://www.mediafire.com/?3dgutpem9j1
posted by Nada at 2:55 AM | Permalink |


7 Comments:


  • At June 19, 2007 at 8:41 AM, Blogger nosyparker

    Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω, χαχα. Να δω πότε θα προλάβω να τ ακούσω!  
  • At June 19, 2007 at 3:09 PM, Blogger Unknown

    Λοιπόν, κοίτα να δεις! όλο πάνω σε αυτό το δίσκο έπεφτα γι αρκετά χρόνια, αλλά πίστευα οτι η εποχή του Words from the front -κυρίως-, αλλά και των τελεβιζιον κλπ κλπ είχε περάσει ανεπιστρεπτι, οπότε, δε βαριέσαι, μια απ τα ίδια.
    Και έρχεται Ιούλης του 2007, απόβραδο και με έχουν πιάσει κλαματα και μούρχεται να ξαναρχίσω το κωλοτσίγαρο ετσι μόνος μου που είμαι και με αυτή την επίσκεψη αυτού του καλού φίλου Βερλέν...
    ΤΙ ΔΙΣΚΑΡΑ ΡΕ ΦΙΛΕ!!!
    Ασχετο βέβαια, αλλά αναφέρεται πουθενα οτι το 3 ειναι του Ry Cooder???(απο το Paris-Texas)
    Κι ειναι απο τα καλύτερα τρακς, ε??  
  • At June 20, 2007 at 12:43 AM, Blogger Nada

    χεχε... Μπράβο ρε Σωτήρη, επιτέλους κι ένας που ακούει Tom Verlaine! Στο δίσκο αναφέρεται ότι το κομμάτι ανήκει στον Ry Cooder, πάντως.  
  • At June 20, 2007 at 12:46 AM, Blogger Nada

    Υ.Γ. Σωτήρη, μη τυχόν και ξαναρχίσεις το τσιγάρο!  
  • At June 20, 2007 at 1:43 AM, Blogger Unknown

    Το τσιγαρο ειναι τελειωμένη υπόθεση!
    Περ' απ' αυτό, στο μουσικό μερος, η υπόθεση Βερλεν ειναι σημαντική για το ροκ των 70' και των 80'(στα 90' χάθηκε λόγω της έκρηξης του γκραντζ - τα παιδιά θέλανε στα 90' αυτό που έκαναν οι Τελεβιζιον στα τέλη 70'- αρχή 80'). Δεν ειναι τυχαίος ο τύπος.
    Και μια μικρή ιστορία:
    1979, δευτερο έτος Φυσικό, και χαζεύοντας σε ενα "επαρχιακό" δισκάδικο πέφτω πάνω σε ενα δίσκο (μαυρο με μια φωτό ψιλοπαραμορφωμένη)και κάτι μου λεει, α! το ειχε κριτική ο "Ηχος", πόσο κάνει (120 δρχ - προσφορά!!!)
    Μετράω τα χρήματά μου, δεν αμιέται, θα τρώω στη λέσχη για καμια βδομάδα. Τον αγοράζω...
    Marquee Moon - .. και κατα τις 10 έχω γίνει λιώμα με αυτή τη δισκάρα
    Ιστορία νο.2
    Βροχερός Σεπτέμβρης του 84, αποχαιρετω την αγαπημένη μου Liz (που ναναι τωρα!!)και γυρίζοντας στο σπίτι ακούω το "Swim" απο το Cover
    (Across the lake the wind is rising up
    The birds are flying away,
    Leaving nothing behind,
    They know it's better that way)
    και τρελλαίνομαι..
    Οπότε, αγαπητέ Nada, δεν ακούω απλά Βερλεν, αλλά κάθε φορά που ακούω ΑΥΤΗ την κιθάρα...
    Μα τι λέω τωρα.. αφού κι εσυ τα ίδια ...
    Καλημέρα σ όλους  
  • At June 21, 2007 at 2:17 AM, Blogger Nada

    Σωτήρη, οι εμπειρίες μας με τη μουσική του Verlaine έχουν τόσες ομοιότητες που με τρομάζουν!
    Ο ήχος και οι φράσεις της κιθάρας του τύπου με στοιχείωναν και με στοιχειώνουν ακόμα.
    Το marquee moon το έλιωσα κι εγώ κυριολεκτικά το πρώτο βράδυ που το αγόρασα - παίρνοντας παραμάζωμα και το συκώτι μου. Για μια γκόμενα.

    "The cadillac pulled out of the graveyard"  
  • At April 9, 2009 at 3:42 PM, Blogger eric

    any chance of a re-up?
    been looking for this album for a while...